Η ιστορία του ξεκινάει το 1942 επί κατοχής, οπότε και οι δυνάμεις κατοχής έστησαν ένα ναυπηγείο για μικρά μεταφορικά πλοία, χρησιμοποιώντας όμως ως πρώτη ύλη το ενισχυμένο σκυρόδερμα (τσιμέντο) λόγω έλλειψης πρώτων υλών εξαιτίας του πολέμου. Η προσπάθεια αυτή όμως δεν είχε αποτέλεσμα καθώς τα περισσότερα βυθίστηκαν στο Πέραμα.
Παρόλα αυτά, αφού ρυμουλκήθηκε από το Πέραμα μέχρι τη Ραφήνα με ρυμουλκό του Μάτσα τον Φεβρουάριο του 1948, αποτέλεσε ουσιαστικά τη πρώτη προβλήτα του λιμανιού έως και τη δεκαετία του ’70 οπότε και το λιμάνι επεκτάθηκε. Στην αρχή τα τέσσερα αμπάρια του τσιμεντόπλοιου ήταν ανοιχτά, αποτελώντας αγαπημένο παιχνίδι για τα παιδιά. Λίγο καιρό μετά τα έκλεισαν και το πλοίο «μετασκευάστηκε» σε κανονική προβλήτα. Κάποια στιγμή, μάλιστα, στη δεκαετία του ’50 άρχισε να λειτουργεί και μία ταβέρνα στην πλώρη του τσιμεντόπλοιου με λίγα τραπεζάκια στο καμπούνι και κάποια ακόμα έξω στο κατάστρωμα. Η εικόνα ήταν γραφική, αλλά όταν είχε θάλασσα οι πελάτες έπαιρναν, αναγκαστικά, και ένα μικρό μπάνιο.
Η ταβέρνα αυτή ανήκε στον Ασημάκη Καλπάκη, ο οποίος αργότερα άνοιξε την ταβέρνα που υπάρχει ακόμα και σήμερα «Του Ασημάκη τα Καβούρια».
