Στα τέλη Αυγούστου του 1923, όταν οι ξεριζωμένοι Τριγλιανοί έφθασαν στην Ραφήνα, αντίκρισαν ένα μικρό εκκλησάκι πάνω σ’ ένα μικρό πευκόφυτο λόφο 150 μέτρα από τη θάλασσα.
Το εκκλησάκι το έλεγαν Παναγίτσα. (: Υποκοριστικός τύπος ναωνυμίου). Η Παναγίτσα κτίστηκε το 1746.
Στους παλιούς χάρτες αναγράφεται ως Εκκλησάκι της Φανερωμένης. Πανηγυρίζει στα Eννιάμερα της Θεοτόκου (23 Αυγούστου). Άλλο εκκλησάκι δεν υπήρχε τότε στην παραλία της Ραφήνας. Ψηλά στο βουνό στην Πεντέλη που δέσποζε στην περιοχή και έξι χιλιόμετρα από την παραλία σε ύψος 200 και 300 μέτρα αντίστοιχα υπήρχε μια μικρή πέτρινη εκκλησίτσα της Αγίας Παρασκευής (στη σημερινή Καλλιτεχνούπολη) και η παμπάλαια θαυμάσια Μονή Νταού (Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) κρυμμένες τότε σε πυκνότατο δάσος και ερημωμένες.
Στην εκκλησία της Παναγίτσας λειτούργησε το πρώτο Δημοτικό Σχολείο για τα προσφυγόπουλα από την Τρίγλια το 1923-25 . Τα προσφυγόπουλα της Τρίγλιας προσαρμόστηκαν από το μεγαλοπρεπές και περίφημο σχολείο της Τρίγλιας να κάνουν μάθημα στο εκκλησάκι της Παναγίτσας.
